ویژه نامه نکوداشت

غلامعلی مکتبی

منوچهر درفشه در نوجوانی و جوانی با حس لطیف و شرایط روحی و روانی هنرمندانه اش التهاب عجیبی داشت تا با تصویرگری آشنا و سپس تصویرگر شود.

با عشق و علاقه ای که داشت توانست بالاخره به رویا و آرزوی خود برسد و در زمره تصویرگران کتاب های درسی قراربگیرد. آن هم به شکلی چشم گیر!

آثار او در کتاب های درسی چنان بود که مورد توجه بینندگان به ویژه دانش آموزان و معلمان قرارمی گرفت. در حدی که نقل مجالس دانش آموزان و  معلمان و آن هایی که به کتاب درسی توجه و علاقه خاص داشتند شده بود. او خوب می دانستند که چه می کند. این خود موجب شده بود که با علاقه و احساس و توجه بیشتر به نکات و رموز تصویرگری کار را ادامه دهد و بی وقفه کار کند، ضمن اینکه چشم از آثار تصویرگران موفق و مورد نظر خودش برنمی داشت. شور و شوق به کار در او موجب شده بود که هرگز از کار و علاقه به کار غافل نماند. پیوسته قلم در دست او می چرخید و تصویر می آفرید.

درفشه در هنگام کار از زوایای مختلف به موضوع اشخاص، حیوانات و طبیعت نگاه می کرد. پرسپکتیو،گستره و تناسبات درست و حالات و حرکات گویا. و همه ی این ها همان بود که در موضوع آمده بود و به درستی هدف و یا اهداف نویسنده را به خوبی برای مخاطب خود بازگو و مجسم می کرد. در مورد درفشه زیاد تعریف و تمجید شنیده ام. امیدوارم همواره سلامت و دستش محکم و آماده و ذهن خلاقش همچنان به کار باشد.

در تصویرهایی که درفشه کشیده است جلوه های یک تصویرگر توانا، حساس و علاقه مند دیده می شود و او آثار خوب و به یادماندنی فراوان دارد که مورد توجه قرارگرفته و همچنان به عنوان کارهای درخشان در اذهان مانده است. در طول سال هایی که به تصویرگری کتاب سرگرم و مشغول بوده تنها یک بار او را دیده ام و این دیدار مربوط می شود به زمانی که خود من نیز در کتاب های درسی مشغول به کار بودم. برای دومین بار نیز او را در بزرگداشتی که کتاب های درسی بر ایشان ترتیب داده بود دیده ام.

درفشه، تصویرگری مهربان، خوش فکر و خوش بیان و دوستی دیرینه و آشنای دانش آموزان و معلمان چند دهه گذشته است. در مدت کوتاهی که از نزدیک او را می دیدم، هرگز ندیدم که طرحی را کشیده است را مچاله کند و دور بریزد و همیشه تصویری که می کشید همان بود که خودش می خواست و می پسندید.

سبک درفشه همه وقت رئال و واقعی بوده است و موضوع را آنچنان که هست می بیند. دریا را با موج هایش، زندگی روستایی را با همه ی سادگی و صداقتش، برازندگی و استواری کوه ها را ، شرشر رودخانه را، صدای باد و نسیمی را که درلابلای شاخه های درخت می پیچید و...

کار او برای دوستان و همکاران قدیمی و جدیدش سبکی آشنا است. خودش می داند که چقدر به راحتی مداد را به کار می گیرد، صفحه کاغذ را چگونه انتخاب می کند و مصمم و به راحتی آنچه را که نسبت به موضوع می داند، از نقطه شروع و پس از مدتی کار را تمام می کند.