pt

نام من آشینو کُهی است

۲۰ دى ۱۳۹۱
.

دربارۀ آشینو کُهی؛ تصویرگر ژاپنی

مرتضی زاهدی

.

آشینو کُهی، ماه ژانویه 1978 در شهر توکیو متولد شد. پس از آنکه از مدرسه هنر "موساشینو" در رشته نقاشی فارغ التحصیل شد به مدت پنج سال به عنوان منشی دفتر در همان دانشگاه کار کرد. این موضوع باعث شد او به مدت سه سال نتواند به هیچ گونه فعالیت هنری ای بپردازد. اما پس از پشت سر نهادن این دوره کارش را با ساخت و تولید انیمیشن عروسکی دوباره از سر گرفت و اولین جایزه اش را برای فیلم "کابوس قبل از کریسمس" در سال 2001 به دست آورد. سال 2005 برای ادامه تحصیل در دانشگاه هنر "موساشینو" ثبت نام ثبت کرد و به صورت مکاتبه ای مدرکش را اخذ کرد. در سی سالگی تصمیم گرفت به کار تصویرگری بپردازد و آثارش را برای مسابقات و حضور در نمایشگاه های گروهی و کار در مطبوعات ارسال کرد.

.

آشینو کُهی هم اکنون برای پرژه های شخصی و به سفارش انتشاراتی ها تصویرگری می کند و برای برنامه های تلویزیونی انیمیشن و تیزرهای تبلیغاتی می سازد. وی از سال 2009 تاکنون در توکیو به صورت انفرادی و گروهی آثارش را به نمایش گذاشته و موفق به دریافت جایزه بزرگ مسابقه "نت" برای تصویرسازی مطبوعاتی در 2009 و سال 2010 منتخب مسابقه تصویرسازی مطبوعاتی در ژاپن شده است.

***  

.

نام من آشینو کُهی است. کارمند بخش دفتری دانشگاه "موساشینو" هستم و هر روز باید تا پایان ساعت اداری سر کارم حاضر باشم و بعدازظهرها به پروژه های شخصی ام می پردازم. از آنجایی که پدرم یک نقاش بود گرایش و علاقه ام نسبت به نقاشی از دوران کودکی آغاز شد و معمولاً موضوعات خنده دار و طنز را به تصویر می کشیدم. وقتی که بیست سال داشتم به فراگیری نقاشی با تکنیک رنگ و روغن پرداختم سپس به ساخت انیمیشن عروسکی و سه بعدی علاقه مند شدم و در سی سال تصمیم گرفتم تصویرگری کنم یعنی از سه سال قبل.

.

 بابت اولین کتابی که مصورسازی کردم جایزه گرفتم و از آن پس کارم را به عنوان یک تصویرگر حرفه ای آغاز کردم. لوسین فروید، شعیم سوتین، اَندرو وایِت، آرنولد لوبل، رنه لالوکس و یوری بوریسوویچ هنرمندانی هستند که همواره در تمام دوران کار حرفه ای آنها را ستوده ام و برای رسیدن به شیوه و روش فعلی، بیشترین تأثیر را از هنرمندان مکتب نائیو گرفته ام.

.

من در یک استودیوی کوچک و بسیار باریک در توکیو کار می کنم و فکر می کنم تأثیرات محیط زیست روی کارم محسوس باشد و آثارم به مرور طعم و رنگ و بوی اینجایی به خود گرفته است. پروژه هایی که می سازم یا به صورت شخصی است یا به سفارش مشتری. من برای هر دوی آنها به یک میزان فکر و انرژی می گذارم و وقتی روی پروژه های شخصی ام کار می کنم آنها را برای دیده شدن در فضای اینترنت به نمایش می گذارم.

.

من تفاوتی میان نقاشی و تصویرگری نمی بینم، چون اکثر کتاب ها و آثاری که ساخته ام به سفارش شخص یا مؤسسه خاصی نبوده و معمولاً پس از تولید، آنها را به مشتری ارائه می دهم و سپس عرضه می شوند. به همین خاطر همیشه آخرین چیزی که ساخته ام را بهترین کار خود می دانم چون که برخواسته از تجربه ها و دغدغه های نقاشانه در خلوتم است.

.

تجربه کردن چیزهای جدید در فضای کار حرفه ای را دوست دارم و این برایم  بسیار مهم است تا با جوامع گوناگون ارتباط بگیرم و از طریق رسانه های متعدد به جهان پیرامونم وصل شوم.

.

اخیراً علاقه مند به کار با شیوه واقع گرایانه با تکنیک آبرنگ شده ام به نظرم این شیوه و روش موجب بروز طیف وسیعی از گزینه ها اکسپرسیونیستی در کارهایم شده است.

.

من برای ساخت یک کتاب ابتدا هر آنچه که به ذهنم می رسد را به تصویر می کشم. سپس آنها را کنار هم قرار داده و آرام آرام پیشروی می کنم، به چیزهای کلی و همگانی می پردازم و سعی می کنم گونه ای از فانتزی را به دریافت هایم اضافه کنم. این واکاوی بیشتر شبیه کشف یک گنج در مغزم است، آنگاه با استفاده از ابزارها و تکنیک های مختلف تصاویرم را ارائه می دهم. به نظرم دانش حرفه ای در هنر و دیزاین یعنی همین، یعنی یافتن راه حل. دانش حرفه ای از ملزومات هنر و بیزینس است، همچون چاقوی تیزی است و این برای ایجاد تعادل و تنوع در کار بسیار مهم است.

.

وقتی در حین کار با موانع متعددی روبرو می شوم و شرایط سختی را سپری می کنم تا آنجا که ممکن است سعی می کنم استراحت کنم و به خودم اعتقاد داشته باشم از این طریق می توانم بر مشکلات چیره شوم و به کارم با موفقیت ادامه دهم.

.

بسیاری از مردم تصور می کنند که تصویرگری ابزاری برای کسب و کار و درآمد است از یک سو به نظر می رسد نقاشی یا گرافیک آرت هنرهایی هستند خود محور و فردی اما من انتظار دارم آثار هنری در فرایند خلاقیت و الهام هنرمندانه شکل بگیرند نه بر اساس بیزینس.

.

بر این باورم که هر کس برای رسیدن به خوشبختی در زندگی و کار باید هدف مشخصی داشته باشد و برایش به سختی تلاش کند. هدف عمده من برای ساخت و ایجاد چیزهای جدید لذت بردن از لحظات و زندگی روزانه ام است من عاشق آشپزی هستم و برایم کارهنری بسیار شبیه پخت و پز است و تا حدودی نیازمند ارتباط با مردم و جامعه از طریق آثارم هستم.

.

هم اکنون درگیر طراحی و مدل سازی عروسک هایی برای گروه تئاتر "دست نشانده" هستم، این برنامه به زودی  در توکیو تحت عنوان دایره گچی قفقازی (نمایشنامه ای از برتولت برشت) به روی صحنه خواهد رفت.

.

من فکر می کنم با  توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی موجود، رسیدن به زبانی مستقل و به روز در هنر کار بسیار دشواری است. ولی با این حال گرایش به فرهنگ های مختلف منجر به عمیق تر شدن هنرمند و اثر هنری و درک متقابل مخاطبین از یکدیگر می شود.

آگـهـی  
Advertisement

اشتراک خبرنامه