.

فرشید شفیعی

.

تصویرگری و تصویر برای کتاب‌ها یک صنعت وارداتی است و با فعالیت‌های کانون در دهۀ چهل آغاز شده است. پیش از انقلاب نیز فعالیت‌هایی برای بومی‌سازی تصویرگری در ایران انجام شده بود. در چند سال اول انقلاب، تصویرگری دچار رکود بود، اما در سال‌های بعد تصویرگران فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و به موفقیت‌هایی نیز دست یافتند.

.

در ایران تصویرگرها بیشتر به استفاده از عناصر «سنتی» گرایش داشته و چندان به عناصر «بومی» نپرداخته‌اند. بیشتر هنرمندان و تصویرگران ما به عناصر «سنتی» معطوف بوده‌اند تا عناصر «بومی». این روند در عرصۀ نشر نیز دیده می‌شود و در آثار منتشر‌شده بیشتر به بازنویسی آثار سنتی و کلاسیک ایرانی برای کودکان و نوجوانان اهمیت داده می‌شود و کتاب‌هایی مانند «شاهنامه» و «بوستان» و «گلستان» بازنویسی می‌شوند و از ادبیات امروز غافل مانده‌ایم. این امر موجب شده تا عناصر «بومی» کمتر در تصویرگری‌های ما مجال بروز و ظهور داشته باشد. درحال حاضر مجامع فرهنگی و تصویرگران خارجی اذعان داشته‌اند که تصویرگری‌های ایرانیان نوع خاصی است. برای نمونه در زمینۀ تصویرگری آثار مذهبی عملکرد خوبی داشته‌ایم و در جهان نیز صاحب‌نام و پر‌آوازه هستیم و در عرصۀ تصویرگری مذهبی از مهم‌ترین تصویرگران جهان اسلام بوده‌ایم.

.