.

به مناسبت سالگرد درگذشت تصویرگر گرانقدر علی نامور در 10 مرداد 1389، با تلاش خانم تهمینه حدادی ویژه‎نامه‎ای برای بزرگداشت آن مرحوم تهیه شده‎است که در قالب چند بخش برای مطالعۀ شما عزیزان در سایت انجمن قرار می‎گیرد.

ب.

بخش نخست

مقدمه:

یادنامه‎ها تنها یادنامه‎اند. قرار نیست به تفصیل چیزی را بررسی کنند، قادر نیستند مفصل و تمام و کمال حق مطلب را ادا کنند، تنها یادنامه‎ای هستند برای یادآوری اتفاقات بسیار مهم، آنقدر مهم که ردشان هنوز بر زندگی شخصی، هنری و حرفه‎ای دیگران باقی مانده و می‎ماند. یادنامۀ "علی نامور" هم مستثنی نیست، نمی‎تواند حق مطلب را ادا کند، به ساعت‎ها بحث و تحلیل نیاز دارد تا بالغ شود، نیاز دارد تا علی نامور را به خوبی بشناسد، هنرش را درک کند و هر صبح که در ویترین انتشارات مدرسه نگاهش به جلدهایی که او به تصویر کشیده می‎افتد "آه"های بلند نکشد. "علی نامور" هر روز بر شیشۀ ویترین انتشارات مدرسه هست. علی نامور هنوز در راهروهای مجلات رشد در رفت و آمد است، هنوز در کتاب‎های درسی هست و هنوز پوستری از او در دفتر رشد نوجوان باقی است؛ پوستری ازچهرۀ او که روزی که داشت می‎رفت به جنوب تهران دست به دست شد میان مشایعت‎کنندگان.

.

آنچه در پی می‎آید دربارۀ چیزهایی حرف می‎زند که تا به حال گفته نشده‎اند. یادنامه‎ای است کوتاه، خیلی کوتاه، دربارۀ بودنش، رفتنش، آرامشش و آثارش.

.
خلاصۀ زندگی‎نامه و سوابق:

نام: علی نامور

متولد: 1355/1/1

تاریخ فوت: 1389/5/10

تحصیلات: فارغ‎التحصیل دانشسرای تربیت معلم پارس‎آباد ،کارشناس رشتۀ هنرهای تجسمی

شغل: دبیر نقاشی، نقاش و تصویرگر کتاب

.

برخی کتاب‎هایی که علی نامور تصویرگری کرده‎است:

1- او، نویسنده ترانه وفایی، انتشارات ایرانبان

2- نبرد حران، نویسنده مژگان شیخی، انتشارات مدرسه

3- مثل قیامت، نویسنده محمدتقی اختیاری. انتشارات مدرسه

4- آریایی ها، نویسنده جمشید خانیان. انتشارات مدرسه

5- هدیۀ روباه، نویسنده مرجان کشاورزی آزاد، انتشارات مدرسه

6- ترانه‎های عاشقانه، نویسنده مصطفی رحماندوست، انتشارات شباویز

7- خاله خاله جان، بابا مهربان، نویسنده مصطفی رحماندوست، انتشارات شباویز

8- عاشق و صنم، نویسنده محمدرضا شمس، انتشارات شباویز

9- غصه‎پرداز، نویسنده هدا حدادی، انتشارات شباویز

10- شب های سوری، نویسنده هدا حدادی، انتشارات شباویز

11- دومرول دیوانه، نویسنده محمدرضا شمس، انتشارات شباویز

12- پسری که نبود، نویسنده فریده خلعتبری، انتشارات شباویز

13- خواب بیداری، نویسنده فریده خلعتبری، انتشارات شباویز

14- فرشته گیسو بلند، نویسنده مهدی میرکیایی، انتشارات شباویز

15- شاه شاخدار، نویسنده آتوسا شاملو، انتشارات شباویز

16- لطیفه‎های کودکانه، نویسنده داوود لطف‎الله، انتشارات پیدایش

17- قصه‎هایی برای خواب کودکان، نویسنده گیتا گرکانی و ناصر یوسفی، انتشارات پیدایش

18- قصه‎های شیرین، ویس و رامین، نویسنده لاله جعفری، انتشارات پیدایش

19- به همسرم جودی، نویسنده سولماز جوشقانی، انتشارات پیدایش

20- لیلی نام تمام دختران زمین است، نویسنده عرفان نظرآهاری، انتشارات صابرین

21- کوله پشتی‎ات کجاست؟، نویسنده عرفان نظرآهاری، انتشارات به‎نشر

22- کمدی الهی، نویسنده دانته، انتشارات امیرکبیر

23- دن کیشوت، نویسنده سروانتس، انتشارات امیرکبیر

24- شازده گلابی، نویسنده عذرا جوزدانی، انتشارات سروش

25- رو به آسمان، نویسنده فریبا کلهر، انتشارات سروش

26- خانواده آقای چرخشی، نویسنده طاهره ایبد، انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

27- نامه‎هایی به آقا غوله، نویسنده محمدرضا یوسفی، انتشارات کتاب چرخ و فلک

28- بند رختی که برای خودش دل داشت، نویسنده فرهاد حسن‎زاده، انتشارات کتاب چرخ و فلک

29- کلاغ‎ها هم می‎میرند، نویسنده داوود غفارزادگان، انتشارات سبزخامه

30- من، زن بابا و دماغ بابام، نویسنده محمدرضا شمس، انتشارات افق

-------------------------

.

غروب ...

.

غروب ...

به گاه ایستادن، تنهایم ...

تکیه‎گاه دشت بی‎نهایت خالیست

و دویدن‎هایمان در رویا تمام نشدنی

از کنار مزرعه

       و از کنار درختی که سال‎ها تنهاست، می‎گذرم

              جاده‎ای ساکت

                      ولی پر تپش از سایه یک سنجاقک

                                می‎ایستم

ابرها بالای دشت آرامند

       شاید، باران ببارد

             چشمانم را با شتاب باز می‎کنم

                   جاده را سر می‎کشم

                              و می‎چرخم

دستانم موازی جاده

و چقدر شبیه بال‎های پرندگان تیز است

          نگاهی به گذشته، کودک بودم

                  بازی 

                        گریه

                                خواب

صبح، بیداری بی‎میل از قصه‎ها

         دوری از پرواز و راه رفتن کنار ستاره‎ها

                               کودکی تیری بود از کمان جهیده

                                            و چه زود غروب کرد

کنار فرزندانم روبروی همین دشت ایستاده‎ام

          دست بر سر دخترم می‎کشم

                     موهایش به سوی درختان رم می‎کنند

                                نگاه مهربان همسرم را به یاد می‎آورم

سایه‎اش هنوز کنار ماست

   دخترم را سخت در آغوش می‎کشم

           سبزه‎ها خیس می‎شوند

پسرم استوار دستانش را دور کمرم حلقه می‎زند

           چقدر فرصت خداحافظی نزدیک است

                     از پشت کوه‎ها به راه می‎افتد

اکنون برای ایستادن پیرم

و تنها از خاطرات دوران شاداب زندگی خرسندم

                می‎بالم، مغرور می‎شوم

                      روی عصا محکم خم می‎شوم

                         ریه‎هایم از هوای تنهایی لبریز می‎شوند

                                 و من سردم می‎شود

روبروی چشمانم‎، فرزندانم و فرزندانشان

              زندگی باقیست

                    ولی دیگر از آن من نیست

                                 و من بی‎شک امروز غروب خواهم کرد.

.

------------------------------------------------------------------------------- 1378.12.26

                                                                                                           صبح ساعت 10:07

                                                                                                           علی نامور