این هنر ممکن است به ظاهر شباهت‎هایی به نقاشی از حیات وحش داشته باشد ولی کاملاً متفاوت و پیچیده‎تر از آن است.  قبل از اختراع عکاسی تنها روش بصری موجود برای نشان دادن طبیعت پیرامون به عموم مردم، خلق آثار هنری بود اما امروزه، با کمک عکاسی پیشرفته و تجهیزات ویدئویی، اکثریت عظیم موضوعات طبیعی را می‎توان در یک فلش کارت ثبت کرد. تمام نکات دقیق و ظریف در رفتار موجودات، صدا، بافت و آناتومی، همه با دقت بسیار بالایی ضبط و نمایش داده می‎شود که البته نگاه هنرمندانه و مهارت در عکاسی و فیلمبرداری در هرچه زیباتر شدن این تصاویر نقش بسزایی دارد و قابل تقدیر است. حتی اگر شما قصد طراحی یا تصویرسازی از حیات وحش را داشته باشید به راحتی می‎توانید از عکس‎ها و فیلم‎های بسیاری که در اینترنت موجود است به عنوان مدل استفاده کنید یا در نهایت به یک باغ وحش بروید و از سوژه دلخواه خود عکاسی کنید و از آن به عنوان منبع علمی و الگو بهره ببرید. ولی در تصویرسازی دیرینه شناسی، هنرمند از نمونه‎های مرده موجودات زنده فقط استخوان‎های فسیل شده آنها را در اختیار دارد و مجبوراست برای به تصویر کشیدن آنها لایه‎های استخوان، گوشت، ماهیچه‎ها، پوست و حتی رفتار آنها را بازسازی کند. البته لازم به ذکر است که تنها منبع موجود برای تصویرسازی، فسیل‎های به جا مانده نیستند بلکه تصویرگران می‎توانند از خزندگان، پرندگان و دیگر جانداران امروزی نیز به عنوان منابع الهام‎بخش برای بازسازی موجودات ما قبل تاریخ استفاده کنند. که این الهام گرفتن نیز تنها در چهارچوب علوم زیست‎شناسی، زیست‎شناسی تکاملی و دیرینه‎شناسی انجام می‎گیرد. ازاین رو مطالعه و بررسی بر روی آناتومی جانوران امروزی و پیگیری مداوم کشفیات و نظریات دانشمندان جزو مهم‎ترین ملزومات است.

همانطور که می‎دانیم، بهترین عکاس پرندگان جهان نیز برای گرفتن عکس‎های خیره کننده خود نیازی ندارد که چیزی در مورد زیست‎شناسی یا آناتومی پرندگان بداند اما یک تصویرگر دیرینه‎شناسی تنها زمانی می‎تواند در کار خود موفق باشد که شناخت خوبی از سوژه خود داشته باشد. به عبارت دیگر برای موفقیت در این کار باید علم و هنر را با یکدیگر ترکیب کرد و همین مسئله باعث می‎شود که تصویرسازی دیرینه‎شناسی یکی از جذاب‎ترین و منحصر به فردترین مشاغل دنیا محسوب شود.