در ابتدا خانم به‌آبادی انواع زمینه بر اساس ارتباط متن واژگانی و دیداری را به همراه ارائه‌ی نمونه‌هایی از تصویرسازی‌های متنوع از سراسر جهان تشریح کردند. برای مثال زمینه‌ی حداقلی که بر شخصت‌پردازی متمرکز است و انتخاب مناسبی برای گروه‌های سنی خردسال به‌شمار می‌رود. زمینه‌ی قرینه‌ای که غالبا کارکردی اطلاعاتی و آموزشی دارد. زمینه‌های پیچیده که کارکردهای مختلف و همزمانی داشته و حال‌وهوای ویژه‌ای را در داستان خلق می‌کنند. این گونه زمینه‌ها در کشمکش‌های داستان سهیم هستند و گاهی حتی زمینه نقش اصلی را در داستان و تصویر به عهده می‌گیرد.

ایشان همچنین در مورد شکاف‌های متن و تصویر، بیناتصویری و خطاب چندگانه نیز اطلاعاتی را ارائه کردند. در انتها با ارائه‌ی نمونه‌های متنوع تصویری از خانه، به الگوی رایج ادبیات کودک (خانه، خروج از خانه و بازگشت) پرداختند.

پس از آن خانم قربانی از شروع حرفه تصویرگری‌شان و تمرکزشان بر موضوع لزوم ایرانی بودن تصویرسازی‌ کتاب‌های تصویری (بخصوص در متون غیرکهن)، از مطالعاتشان در این زمینه گفتند. ایشان با نمایش تصاویری به تشریح روند خلق فضا در کتاب‌هایشان پرداختند و به اهمیت تحقیقات میدانی و مطالعه و عکاسی از فضاهای شهری تاکید کردند و به نیاز کودکان به مواجهه با فضاهای متنوع و اطلاعات صحیح اشاره کردند. ایشان حتی تاکید کردند که معمولا براساس علاقه و سبک شخصی‌شان، پلان و نقشه‌ای کلی از فضای داستان در کتاب قرار می‌دهند تا مخاطب، تصویری جامع از زمان و مکان اتفاقات به‌دست بیاورد. همچنین به نقش تکنیک، رنگ، پوشش، معماری و جزئیات دیگر در انتقال حال‌وهوای داستان تاکید کردند. دیگر نکات مطرح شده در صحبت‌های خانم قربانی ضعف در فضاسازی، هم‌زمانی اتفاقات داستان در تصاویر و درهم‌آمیختگی واقعیت و خیال بود.

بخشی از جلسه به تبادل نظر و طرح پرسش‌هایی از طرف حاضرین اختصاص داشت که بر مبنای انتخاب لوکیشن‌ها و انتخاب فضایی خاص در حالتی که در متن به آن اشاره‌ای نشده، تمرکز داشت.