در این برنامه سه کارگاه با همکاری «گروه ترویج فرهنگنامه کودکان و نوجوانان»، گروه «ترویج خواندن» و «بامداد کتابخانه‌ها» برگزار شد.

مهمانان این برنامه‌ها «کودکان کار هرندی»، «کودکان انجمن حمایت از کودکان کار» و «کودکان خانه ناصرخسرو» بودند.

این فعالیت‌ها به طور کلی در سه ایستگاه آشنایی با فرهنگنامه، کتابخوانی و برنامه‌های هنری با محوریت صلح بود که در سه روز با اندکی تفاوت اجرا شد.

آغاز برنامه: ورود بچه‌ها در حیاط خانه هنرمندان

به هنگام ورود ضمن خوش‌آمدگویی به بچه‌ها و توضیح درباره مکانی که در آن قرار دارند، علت حضورشان و برنامه‌های پیش رو، اطلاعاتی داده شد.

از اطلاعات مربوط به هر اثر، کارت‌هایی در اختیار بچه‌ها گذاشته‌ شد و قرار شد بچه‌ها اثر هر تصویرگر را با توجه به اطلاعاتی که در دست داشتند، پیدا کنند. این ورود متفاوت هیجان و شادی زیادی برای بچه‌ها داشت و سبب شد به صحبت‌های خانم مریم حیدری درباره نمایشگاه و مفاهیم مختلف صلح که در آثار به تصویر کشیده شده بود، با علاقه توجه کنند.

ایستگاه اول: ترویج خواندن

همکاران این بخش: شیرین هاشمیان، فاطمه نکویی، پرور قویدل، آذین اقلیدس، پوپک جوان

در این سه روز به ترتیب کتاب‌های «زال و سیمرغ»، «با من از صلح بگو» و «بابا اژدها و پسرش» بلندخوانی شد و در حین خواندن با کودکان گفت‌و‌گو شد، تسهیل‌گر مفاهیم صلح را با توجه به محتوای کتاب مطرح کرد و بچه‌ها نظرات خود را بیان می‌کردند.

به طور مثال داستان «زال و سیمرغ» که با استفاده از ابزار قصه‌گویی شد، مفهوم صلح با اشاره به پذیرش تفاوت‌ها، محور اصلی گفت‌وگو قرار گرفت.

در دوستی زال و جوجه‌هایش مفهوم صلح با طبیعت، در پشیمانی و دوستی پدر و زال، پذیرش تفاوت و دوستی انسان‌ها و در تلاش زال برای توانمند ساختن خودش، دوستی و صلح با خود، مطرح شد.

ایستگاه دوم: آشنایی با فرهنگنامه کودکان و نوجوانان 

همکاران این بخش: خانم‌ها فاطمه نکویی، آذین اقلیدس، پرور قویدل، شهرزاد محجوب، مریم غدیری

ابتدا فرهنگنامه به عنوان کتابی که هم‌چون داستان خوانده نمی‌شود و بنابر نیاز به آن مراجعه می‌شود، معرفی شد‌.

پس از آشنایی با روش کار مطالعه فرهنگنامه، مقاله‌های صلح و تصویرگری از جلدهای ۱۸ و ۹ فرهنگنامه که مرتبط با روز صلح و موضوع نمایشگاه بود، معرفی و در اختیار نوجوانان گروه قرار گرفت.

هم‌چنین درباره مقاله‌هایی چون تصویرگر، کتاب تصویری و … توضیح داده شد.

هم‌زمان کودکان ۶ تا ۹ سال به تصویرخوانی کتاب «من من هستم» و گفت‌و‌گو درباره مفاهیم صلح دعوت شدند.

ایستگاه سوم: بامداد کتابخانه‌ها 

همکاران این بخش خانم‌ها شهناز جمشیدی، نغمه فرزانه، مریم حیدری، زهرا احمدیان

۱- ابتدا به شیوه گفت‌و‌گو و پرسش و پاسخ، بچه‌ها با مفاهیم مختلف صلح آشنا شدند. سپس وسایل نقاشی در اختیارشان قرار گرفت تا هر کس دریافت خودش از صلح را بر روی کاغذ بیاورد. (دو روز اول نقاشی‌ها انفرادی کشیده شد و روز سوم به صورت مشارکتی روی پارچه)

در بخش دوم برنامه بچه‌ها ماسک مورد علاقه‌شان را از میان ماسک‌هایی با هویت‌های متفاوت انتخاب کردند و مربی- تسهیل‌گر (خانم شهناز جمشیدی) باب گفت‌و‌گو با آن شخصیت را باز می‌کرد و صحبت‌ها را به گونه‌ای پیش می‌برد که به روشن شدن مفاهیم صلح کمک کند. به طور مثال وقتی کودکی که ماسک مرد سیاه پوست را به صورت داشت از نگاه تلخ و آزاردهنده سفیدپوستان صحبت می‌کرد، مربی سمت و سوی گفت‌وگو را به سمت درک تفاوت‌ها، احترام و پذیرش آنها هدایت می‌کرد.

در بخش دیگر برنامه مجسمه صلح ساخته شد. نیاز به همراهی برای حفظ صلح، مفهوم بعدی بود که با کمک فرمی نمادین از انسان در ۱۱ قطعه، انجام شد. به این ترتیب که هر یک از بچه‌ها بخشی از این بدن/قطعه را در اختیار داشت که با قرار دادن در کنار هم، باید این بدن را می‌ساختند. با کوچک‌ترین بی‌توجهی و ناهماهنگی از سوی یک نفر، بدنه متلاشی می‌شد. 

در این حرکت نمادین، بچه‌ها بدون رد‌و‌بدل کلام، معنای همراهی و کار گروهی برای رسیدن به صلح را درک کردند.

بخش پایانی برنامه شنیدن قصه‌ای از سرزمین صلح درباره گوزنی نمادین بود.

تندیس گوزن نشسته روی زمین با شاخ‌هایی از شاخه‌های درخت، موضوع گفت‌وگوی با بچه‌ها پیرامون صلح با طبیعت و حیوانات بود. گوزنی که خود تمثیلی از هم‌بستگی و مقاومت عناصر برای بقا و ادامه حیات بر روی کره زمین است.