.

علی هاشمی شهرکی، مدیرانجمن تصویرسازان معتقد است: در کشور ما کاربر کودک هرگز جدی گرفته نمی‌شود و نگاه کارشناسانه‌ای در این حوزه وجود ندارد به همین دلیل تصویرگری کودک نیز مانند سایر مباحث کودک جدی نیست.

.

هاشمی‌شهرکی در گفتگو با هنرآنلاین گفت: اصولا تصویرگری کودک جدی گرفته نشده است و این در تصویرگری مذهبی برای کودک نیز دیده می‌شود چرا که آن نگاه کارشناسی که باید پشت تولید محصولات فرهنگی باشد وجود ندارد. 

.

مدیرعامل انجمن تصویرگران با بیان این که وضعیت تصویرگری مذهبی برای کودکان نسبت به ۱۰ یا ۱۵ سال گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته تصریح کرد: اما متاسفانه در بسیاری از مواقع مباحث مذهبی در کشور ما در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که به دنبال کار آماری هستند. به این ترتیب ناشر و یا موسسه‌ای، احتمالا با هدف خیر، در یک سال ۵۰ یا ۶۰ عنوان کتاب مذهبی در رده سنی کودک و نوجوان منتشر می‌کند؛ اما با بدترین نوع تصویرگری. بنابراین حجم کتاب کودک در کشور ما رشد زیادی داشته اما تصویرگری آن به طور وحشتناکی ضعیف و ناامید کننده است. 

.

وی تاکید کرد: نه تنها در بخش تصویرگری کودک، بلکه به طور کلی وقتی سن ما بالاتر می‌رود، کودکان را موجودات مهم و مفیدی تصور نمی‌کنیم. از همین رو است که امروز ادبیات کودک، سینمای کودک، تئاتر کودک و حتی صنعت اسباب بازی در کشور ما ضعیف و کوچک باقی مانده است. 

.

هاشمی‌شهرکی ادامه داد: این وضعیت به نحوی پیش رفته است که در حال حاضر اگر کسی در حوزه کودک فعالیت کند هم جامعه روشنفکری، هم جامعه سنتی و هم عامه مردم او را جدی نمی‌گیرند ، چرا که اصولا کودکان موضوعی جدی‌ نیستند. 

.

وی تصریح کرد: هنرمندان ما به شدت کار می‌کنند اما از طرف نهادهای دولتی حمایتی صورت نمی‌گیرد اتفاق خوبی اگر در این حوزه هم صورت می‌گیرد به تلاش خود تولید کنندگان باز می‌گردد . 

.

این هنرمند تصویرگر خاطرنشان کرد: درباره داستان کودک و تصویرگری مبحثی داشتیم که متن‌های داستانی ما در خارج از کشور ترجمه نشده و فروش نمی‌رود این موضوع به این دلیل رخ داده که این کتاب‌ها تصویرگری مناسبی که دربرگیرنده ذائقه مخاطب خارجی باشد ندارد و داستانهایی که نوشته می‌شود هم مناسب و کارشناسی شده نیستند. رده بندی سنی مشخصی ندارند و مفاهیمی‌که کودک با آن ارتباط برقرار کند را ندارد. زمانی که ساختار اینقدر ضعیف باشد و مخاطب آن سوی مرز هیچ تقاضایی نداشته باشد یعنی مشکلی است که باید روی آن کار شود. 

.

هاشمی‌شهرکی اظهارکرد: داستان نویسان خوب کشورما یا داستان کوتاه می‌نویسند یا رمان و ... و کسانیکه توانایی خوب نوشتن ندارند به سراغ نگارش داستان برای کودک می‌آیند در واقع این آدم ها با هدف بزرگسال می‌نویسند نه برای کودکان درنتیجه سیستم نظارتی هم خیلی حساسیتی روی این موضوع نشان نمی‌دهد و پیگیر این ماجرا نیست. این دیدگاه متاسفانه تصویرسازان کودک را هم در برگرفته است. تصویرسازانی که هدفشان نقاشی برای آدم های بزرگسال است و یا احساس می‌کنند که کار برای کودکان سهل الوصول است درنتیجه در این فضا کارمی‌کنند، رشد می‌کنند. این درحالی است که این ادم ها از ابتدا دلسوزانه برای کودک کار نکرده اند این نگاه مطلقا دولتی نیست و نگاه ما به کودک بی توجهی و کم اهمیت است و در شکل بزرگ برای کل محصولات کودک این مشکل را داریم.

.

وی همچنین گفت:انجمن تصویرگران سالها مورد بی توجهی از سوی نهادهای دولتی قرار می‌گرفت چرا که گمان می‌کردند تصویرگران تنها برای کودکان کار می‌کنند، در نتیجه این حوزه خیلی مهم نیست و همین باعث شد برگزاری دوسالانه تصویرگری ۱۰ سال عقب بیفتد. 

.

وی ادامه داد: ما محصول مناسبی در سینما، تاتر، تلویزیون، ادبیات داستانی و تصویرگری برای کودک نداریم در صورتی که کانون پرورش فکری کودک و نوجوان را داریم و تمام نهادهای دولتی نیز واحدی برای کودک دارند و آمارهای چندین صفحه ای در پایان هر سال ارائه می‌دهند اما هیچ اتفاقی نمی‌افتد شهرداری روی فیلم ها سرمایه گذاری می‌کند اما اصولا برای بزرگسالان است. بقیه نهادها هم به این گونه کار می‌کنند و قدمی‌برنداشته اند. درحال حاضر متولدین دهه ۶۰ در حال بچه دار شدن هستند و خیل عظیمی‌نیازمند یک ساختار جدید در این حوزه هستند ولی این ساختار وجود ندارد و ما چیز قابل توجهی که مناسب این قشر باشد تولید نکرده ایم. تولید کردن محصول برای کودک به شکل انبوه یکی از سخت ترین اهداف سیاست فرهنگی کشور هم می‌تواند باشد اما به خاطر فقدان آن در نهایت مجبوریم یا کتاب و اسباب بازی های خارجی بخریم و یا از ابزار بزرگسالان برای کودکانمان استفاده کنیم. 

.

وی در پایان اظهار کرد: دغدغه کلی ما درحال حاضر تصویرگری است اما در بخش کودک این ضعف بسیار دیده می‌شود. نه صرفا جهت اینکه نیرو نداریم بلکه سیاست‌گذاری در تولید حوزه کودک نداریم و ناشران خصوصی هم با توجه به این که نیاز بازار را حس کرده‌اند اما به دلیل نبود تسهیلات خیلی به سرافت نیفتاده‌اند و محصول زیادی تولید نمی‌کنند امیدوارم این مشکلات با یک برنامه‌ریزی درست و سنجیده از سوی مسئولان دولتی حل شده و حوزه کودک جدی تر از پیش دیده شود.