اما حرفه‌ تصویرگری در درون خود و در مواجهه با جهان پیرامون‌اش، راه نرفته‌ی بسیار دارد. تصویرگری هنوز در موازین حرفه، در معاش هنرمندانه، در معادلات ملی و در جهات فراوان دیگر، با همه‌ افتخارهایش در ابتدای راه حرفه‌ای شدن است. این البته در بستر جامعه‌ای که مناسبات حرفه‌ای روشن ندارد و همه چیز در حال تکوین است عجیب نیست. 

تصویرگران هزار راه نرفته پیش رو دارند. راهی که باید برای پیمودن‌اش آداب حرفه‌ای را همچون پیمانی مشترک و مانند جان، گرامی داشت. شعار هفته‌ تصویرگری ۹۵ همچنان به اعتبار خود باقی است، اما امسال با زبانی تازه‌ همان را به یکدیگر یادآوری می‌کنیم. چرا که این روزها کام‌مان از افتخارهای تازه، شیرین است. 

به هم یادآوری می‌کنیم که چه افتخارهایی را پشت سر گذاشته‌ایم و به هم راه‌های نرفته‌مان را نشان می‌دهیم. این‌جا که ایستاده‌ایم خوش است، اما جایگاه‌های بلندتری در انتظار ماست. این را به هم خواهیم گفت در بیانیه‌ای که ۱۵ آبان، روز تصویرگری، خواهیم خواند.